از ایرج میرزا بگویم؟!

بر سر در کاروانسرایی

تصویر زنی به گچ کشیدند

ارباب عمایم این خبر را

از مخبر صادقی شنیدند

...

در ادامه ی مطلب...

گفتند:که وا شریعتا خلق

روی زنی بی حجاب دیدند

آسیمه سر از درون مسجد

تا سر در آن سرا دویدند

ایمان و امان به سرعت برق

می رفت که مومنین رسیدند

این آب آورد آن یکی خاک

یک پیچه ز گل بر او بریدند

ناموس به باد رفته ای را

با یک دو سه مشت گل خریدند

چون شرع نبی از این خطر جست

رفتند و به خانه آرمیدند

غفلت شده بود و خلق وحشی

چون شیر درنده می جهیدند

بی پیچه زن گشاده رو را

با چین عفاف می دریدند

لبهای قشنگ و خوشگلش را

مانند نبات می مکیدند

الجمله تمام مردم شهر

در بحر گناه می تپیدند

درهای بهشت بسته می شد

مردم همه می جهنمیدند!

می گشت قیامت آشکارا

یکباره به صور می دمیدند

طیر از وکرات و وحش از حجر

انجم ز سپهر می رمیدند

اینست که پیش خالق و خلق

طلاب علام رو سپیدند

با این علما هنوز مردم

از رونق مُلک ناامیدند